به گزارش تحریریه، 10 سال پیش خبر از افتتاح بزرگترین تونل انتقال آب خاورمیانه به قم و کویر مرکزی ایران رسید که با روش خجالت آور همیشگی عنوان "بزرگترین در خاورمیانه" به آن سنجاق شده بود. بازخوانی آنچه در روز افتتاح گفته شد نشان می دهد که با یک جریان فریبکار روبرو هستیم که جز به منافع خود به چیز دیگری نمی اندیشد.

تونلی با طول 36 کیلومتر که بخشی از طرح انتقال آب از سرشاخه‌های دز به قمرود را عملیاتی می کند با حضور وزیر نیرو، معاون وزیر در امور آب و آبفا، استاندار قم،‌ جمعی از مدیران ارشد بخش آب کشور و نمایندگان مجلس افتتاح شد.

در توصیف طرح گفته شد که انتقال آب از دز به قم‌رود با حجم 181 میلیون مترمکعب آب شرب در سال به شهرهای خوانسار، خمین، گلپایگان، محلات، نیمور، دلیجان، سلفچگان، ساوه و قم هدفگذاری شده است.

فریبکاری در روز روشن!

اتفاقات خوزستان مردم را به مساله سدها و کارکرد زیانباری که دارند حساس کرده است و بهتر می توانند به ماهیت طرح های گذشته پی ببرند. در توجیه این طرح ویرانگر ادعا کردند، با اجرای این طرح کسری آب در شهرهای مذکور جبران شده و با کمک به آبخوان ایران مرکزی، باعث ارتقاء کیفیت آب شهرهای هدف و ایجاد اشتغال می‌شود. با توجه به ضرورت انتقال آب به ایران مرکزی متناسب با افزایش جمعیت در این شهرها طی چند دهه‌ی گذشته، این طرح بزرگ با پیش‌بینی اتمام کار در 10 سال در سال 81 آغاز شد و بیش از 90 درصد کار در حال حاضر به انجام رسیده است.

میز سبک زندگی تحریریه باتوجه به لزوم عمل به وظیفه رسانه ای و انسانی خود نکاتی را مورد توجه قرار می دهد.

1. هیچ ضرورتی برای انتقال آب به کویر مرکزی ایران وجود ندارد و انتقال آب شیرین از سرچشمه رودها؛ و نه حتی دلتای رودها؛ برای خنک کردن کارخانه های پتروشیمی، سیمان، کاشی، فولاد و ... غیرکارشناسی و خیانتکارانه است که نتیجه ای جز نابودی زیست بوم کشور ندارد. کویر مرکزی ایران جای ایجاد صنایع آب بر نیست و این صنایع باید به کنار دریا منتقل شوند.
2. شهر مقدس قم نباید صنعتی شود و این شهر ظرفیت جمعیت بیش از یک میلیون نفری کنونی را ندارد. حداکثر جمعیت این شهر باید 250 هزار نفر و با مرکزیت حوزه های علمیه و مراکز فرهنگی باشد. تبدیل کردن قم به یک شهر مملو از کارخانه؛ و سپس انتقال آب از سرچشمه رودهای غرب برای تامین آب کارخانه ها، تنها به ایجاد بدبینی نسبت به نهاد عزیز روحانیت منجر می شود و باید سریعا متوقف شود.
3. اینکه وزارت نیرو و دارودسته پیمانکاران هیچگاه دست از افتتاح پروژه های انتقال آب بر نمی دارند نشان از پیچیدگی شدید موضوع دارد و لزوم ورود پدافند غیرعامل کشور و نهادهای امنیتی به موضوع ضروری است. جریانی چندوجهی اصرار دارد روند نابود کردن زیست بوم ایران را با صرف صدها میلیارد دلار از جیب خود مردم به پیش براند.
4. نه تنها اجرای پروژه های در حال انجام انتقال آب باید متوقف شود، بلکه باید پروژه های قبلی هم با یک برنامه ریزی جامع و سریع؛ معکوس و جمع آوری شود و با شیرین سازی آب دریا آب شرب مردم کویر مرکزی ایران در صورت عدم امکان تامین از محل؛ که معمولا امکانپذیر است؛ تامین شده و صنایع آب بر هم به کنار دریا منتقل شود.
5. طرح به اندازه یک سر سوزن به آبخوان مرکزی ایران ربط پیدا نمی کند و این آب را به زمین تزریق نمی کنند! استفاده از کلمه "آبخوان" با هدف انحراف اذهان از ماهیت ویرانگر پروژه جدید انتقال آب به رسانه ها درز داده شده است. با یک جریان ضدملی و فریبکار که در تصمیم گیری و اجرا قدرتمند است مواجهیم! 10 سال پس از افتتاح بیایند و از وضعیت ابخوان مرکزی ایران گزارش دهند.

اصرار و گستاخی طراحان انتقال آب بر ادامه پروژه ها که بدون شک پروژه ای امنیتی و طراحی شده به وسیله بانک جهانی است و دولت رفسنجانی آنرا آغاز کرد که در 30 سال گذشته ادامه پیدا کرده است، نشان می دهد که جز به نابودی کشور رضایت نمی دهند. این جریان، حتی در میانه اعتراضات مردم و متاسفانه کشه شدن چند هموطن در اغتشاشات در حال روبان قیچی کردن از پروژه های خود است که نشان می دهد نیازمند عزمی ملی برای خنثی سازی طرح های مجریان خالی کردن ایران از سکنه با نابودی زیست بوم هستیم.

پایان/